A moze to wielka pycha, sadzic, ze Prawda, Zyciem, Zrodlem tego swiata jest Osoba. Jakby bog na podobienstwo czlowieka.
Widzialam w swiecie JEST i JEST zawsze, wczoraj JEST i jutro JEST. Nie nadalam mu nazwy, ani obrazu, bo to bez sensu.To swiat jest obrazem .Ale chcialam, sie z czyms zidentyfikowac chyba, ze zrodlem... . Ale nie bylo milosci i wiezi, byl zachwyt i cisza i to, ze reszta moze byc nie wazna. Ale gdy jest milosc to wydaje sie Osoba tez musi byc...musi byc Ktos, ktos
A i co tam,
To swiat jest wciaz najwiekszym spektaklem. To swiatem tym ktory jest ZAWSZE wokol moge zyc, zadziwiac sie, wciagac jego zapach.
Teatr pokazuje jakas idee, dzialanie czego, jakas nitke, sens ktory przeplata sie z innymi i ktorym warto lub nie warto podazac. Tak zwyczajnie patrzac na swiat czasem tego nie widzimy, ale dzieki sztuce mozna wiecej zobaczyc, wiecej bardzij swiadomie moze i moze tez zadzialac, wspoldzialac lepiej ze swiatem. I jego Duchem.
Tylko jest w tym troche pulapek, zeby nie dac sie w nie zlapac trzeba byc zawsze uwaznym na zmienne i lekkostale sprawy w rzeczywistosci. Niekonkretne, ale te ktore po prostu sa.
Sztuka nie moze byc wazniejsza niz zycie, niz czlowiek, bo sztuka jest o czlowieku, o zyciu. Z niego zawsze bierze ispiracje i zrodlo. Sama w sobie jest np. kawalkiem drewna, szmaty i jakis kolorowych porozmazywanych tluszczy na plotnie. W sztuke mozna czasem uciec od zycia. Uf, we wszystko mozna.
Mowia, ze sztuka nie sluzy. Gdzies i Przybyszewski tak pisal (Confiteor). Rozumie, ze nie wolno jej naginac, szczegolnie nieswiadomie. Sztuka jest blisko (s)tworcy, jej poczatek jest tam gdzie rzeczy jeszcze nie sa okreslone, ze rzeczy sa elementami wiekszej calosci.
Mi sie wydaje, ze slowa sa tak nieadekwatne do tego co jest co che sie przekazac, do tego co siedzi w srodku, co zobaczyko sie w swiecie w drugim.
Czy dla was slowa tez wydaja sie za ciasne? Sa jak czubki gor lodowych.
Mialam moment, ze znow rozwinelam cala palete slow, jezykow i wyrazen. Zaczelam ich kwieciscie urzywac. Tyle, ze popelnilam jeden blad. Chcialam wszystko w nich zawrzec. Myslalam, ze istnieje tylko to co w nich, co w pojeciach i zdaniach, ze wszytko przekazane. Ale "na szczescie" ("" bo boli) spadlam znow w punkt gdzie nie wiem co powiedziec. Tyle, ze teraz juz wiem. Stad nie mozna uciekac. Trzeba go w sobie miec. Pokochac cisze, zaakceptowac bzglos. Jest w nim sila, czasem moze wieksza niz slowa.
Moze zamiast ropoznawac i uczyc sie milosci skonstruujemy swiat tak, zeby ten problem nie istnial, a milosc miedzyludzmi nie byla potrzebna?
Moze zamiast uczyc sie milosci zakupimy sobie wszystko oddzielnie tak zeby sie nie klocic?
Moze zamiast milosci pasja bedzie realizacja swojego marzenia , z ktorego wykluczylismy realnych ludzi?
Bedzie prawo, sztuka, muzyka, szybkie linie pociagow, tanie gadanie, seks na sniadanie, bedzie wszystko wokol, bedzie wszystko, wszystko inne poza rzeczywistoscia milosci. Bedzie dobrze. Bo czym sie roznia kwiaty sztuczne od prawdziwych. Czym te kupione od wlasnorecznie zerwanych. Czym te wlasnorecznie zerwane od tych samodzielnie wypielegnowanych?itd itd
Troche nie pasuje mi pojecie "pomaganie slabszym". Jesli ktos jest slabszy, ja jestem silniejsza. Pewna wyzszosc.
Sa ludzie, ktorzy potrafia sie zwrocic o pomoc. Ci wydaja mi sie miec tyle sily conajmniej co Ci, ktorzy im pomagaja. tyle, ze sa w gorszej sytuacji. (?)